همچنین، برای مصرف عسل به عنوان درمان در موارد خاص، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا از ایمنی و مزایای مصرف در موارد خاص اطمینان حاصل کنید.
عسل دارای موادی همچون پروتئین ها، پپتیدها و آنتی اکسیدان های خاصی است که به عنوان مواد ضد میکروبی عمل می کنند.
در پایان با اندازه گیری قند خون ناشتا در این دو دسته نشان داده شد که اختلافی بین قند خون گروهی که عسل مصرف کرده بودند و گروهی که عسل مصرف نکردند وجود نداشت.
در این بین عسل آویشن یکی از بهترین عسل‌ها برای مشکلات مجاری تنفسی است، که علت آن هم مقادیر بالای آنتی اکسیدان موجود در این عسل است.
گلوکز و فروکتز: این دو قندهای اصلی در عسل وجود دارند و به عنوان منابع اصلی انرژی در عسل عمل می کنند. این دو قند به صورت طبیعی در شهد گلها وارد می شوند.
مارک های معتبر به عنوان تضمینی از کیفیت و اصالت عسل معتبر هستند.
استفاده از این ترکیب قبل از خواب باعث می‌شود که اسید معده به حالت مطلوب خود برسد و افراد دچار حمله‌های معده‌ای نشوند.
همین طور عسل می تواند به تسکین علائم بیماری های تنفسی، تسکین درد حلق، تقویت سیستم ایمنی، و بهبود سلامت پوست more info و مو کمک کند. همچنین، عسل به عنوان یک منبع طبیعی انرژی و ماده غذایی با ارزش به شمار می آید. با این حال، همیشه باید از عسل خالص و اصیل خریداری کرده و با دقت مصرف کرد تا از بهره برداری از خواص آن بهترین نتایج را کسب کرد.
در میان انواع عسل های موجود در بازار عسل کنار به علت داشتن مواد معدنی سرشار و همچنین خواص ویژه‌ای که دارد، معمولا برای تقویت قوای جنسی مردان توصیه می‌شود.
۱. یکی از ساده ترین شیوه‌های استفاده از عسل برای عفونت لثه این است که بعد از شستن دهان (مسواک زدن دندان ها) عسل را با انگشت خود به آرامی بر روی محل التهاب مالیده و آن را ماساژ دهید و این کار را سه بار در روز تکرار کنید. این کار به هیچ وجه باعث پوسیدگی دندان‌ها نمی‌شود.
عسل به علت ساختار صمغی مانند خود و همچنین قابلیت شستشوی آسانی که دارد، در بهبود انواع سوختگی و اگزما بسیار مناسب است.
در این نوع تقلب چیزی را تولید می‌کنند که از نظر ظاهری شبیه به عسل است ولی کاملاً مصنوعی است و هیچ زنبور عسلی در تهیه آن دخالت نداشته‌است!
این بخصوص برای زنان باردار بسیار مهم است تا در طول دوران بارداری، با حفظ سلامت خود، نیاز به مصرف دارو‌های شیمیایی پیدا نکنند.
عسل به همراه موم عَسَل (همچنین «انگُبین» و «اَنگُوین» و در فارسی میانه کَندی [۱])، مایعی شیرین و گران‌رو است که توسط زنبورعسل و برخی حشرات دیگر نیز تولید می‌شود.[۲] زنبورها، عسل را از تراوش شکری گیاهان و گلها (شهد گلها) یا تراوش‌های برخی دیگر (مانند عسلک) از راه بالاآوری، فعالیت آنزیمی و بخار آب فرآوری می‌کنند.